Walne Zebranie SGU RP zostało zwołane w celu zatwierdzenia sprawozdań za rok 2021. Coroczne spotkanie było okazją do dyskusji na tematy niezwykle ważne dla gmin uzdrowiskowych. Dyskutowano o sytuacji finansowej gmin uzdrowiskowych i uzdrowisk po pandemii covid, stopniu zaawansowania prac nad projektem zmian w ustawie uzdrowiskowej, środkach na inwestycje, które gminy uzdrowiskowe mają otrzymać w ramach Programu Polski Ład oraz stopnia realizacji programu NFOŚiGW „Klimatyczne Uzdrowiska”.
W sprawozdaniu za rok 2020 prezes zarządu SGU RP dr Jan Golba podkreślał znaczenie środków z opłaty i dotacji uzdrowiskowej w realizacji zadań uzdrowiskowych zdefiniowanych w art. 46 ustawy uzdrowiskowej. Jan Golba podkreślał, że „w przestrzeni medialnej, ale też w oficjalnych dokumentach różnych instytucji publicznych a nawet sądów, błędnie używane jest określenie opłaty uzdrowiskowej, co prowadzi do społecznego przekonania o pobieraniu specjalnej opłaty >>za powietrze<< czy też ekologiczne środowisko. Trzeba raz na zawsze jednoznacznie stwierdzić, że w gminach nie pobiera się żadnej opłaty klimatycznej. Nie ma w prawie takiego pojęcia. Opłata klimatyczna była pobierana w okresie od 1975 r. do 1985 r. Później ta nazwa już nie pojawiała się nigdzie. W prawie funkcjonuje opłata miejscowa i opłata uzdrowiskowa. Opłata uzdrowiskowa to specyficzna opłata pobierana tylko w uzdrowiskach, która przeznaczona jest wyłącznie na cele uzdrowiskowe, a więc na budowę i utrzymanie infrastruktury uzdrowiskowej (deptaki, promenady, mola, tężnie, parki, ogrody, zieleń, ukwiecenie, fontanny, ogólnie dostępne pijalnie, altany, fontanny, place rekreacyjne oraz organizację ogólnie dostępnych imprez kulturalnych )”.
Walne zebranie SGU RP zdecydowało o skierowaniu wniosku do Ministerstwa Klimatu i Środowiska w sprawie uruchomienia programu finansowania rozpoznania geologicznego kraju w zakresie poszukiwania i udostępniania wód leczniczych dla celów balneologicznych. Finansowanie zewnętrzne odwiertów badawczych wód leczniczych dla celów balneologicznych jest ogromną szansą na rozwój dla gmin posiadających obszary ochrony uzdrowiskowej. Kolejny wniosek przyjęty przez uczestników spotkania dotyczył ponownego skierowania apelu w sprawie przyznania subwencji uzupełniającej i zrekompensowania gminom uzdrowiskowym utraty dochodów z dotacji uzdrowiskowej, obniżonej na skutek covid-19. Utrata tych dochodów stanowi widoczny uszczerbek w budżetach gmin uzdrowiskowych tym bardziej, że gminy uzdrowiskowe musiały w okresie pandemii covid wydawać środki na utrzymanie infrastruktury uzdrowiskowej i robiły to kosztem innych zadań własnych.
Gminy uzdrowiskowe postanowiły też zwrócić się o przyznanie im prawa do koncesji na wydobywanie i eksploatację naturalnych surowców leczniczych w uzdrowisku. Obecne rozwiązania, które dają możliwość uzyskania koncesji tylko przez przedsiębiorców, powodują, że gminom coraz trudniej jest zapewnić dostęp do wody leczniczej w publicznych pijalniach, a podmiotom leczniczym które nie posiadają koncesji, trudno jest uzyskać dostęp do wód leczniczych oraz zabiegów po rozsądnych cenach. Coraz częściej zdarza się, że nie korzysta się z rodzimych wód leczniczych tylko z wód spoza uzdrowiska. Przeczy to istocie funkcjonowania lecznictwa uzdrowiskowego. Zupełnie niezrozumiały jest fakt, że gminy uzdrowiskowe nie mogą uzyskać koncesji na wydobywanie wód termalnych i opierania lecznictwa uzdrowiskowego na bazie tych wód. Gminy uzdrowiskowe postulowały też o zapisanie w strategiach rozwoju województw samorządowych kwestii uzdrowiskowych oraz wydzielenie w programach unijnych dla tych województw środków na infrastrukturę uzdrowiskową.
Źródło informacji: Stowarzyszenie Gmin Uzdrowiskowych RP
Źródło wiadomości: pap-mediaroom.pl
